Page 50 - NEWSLETTER_27
P. 50
E.O.E Newsletter | www.huanet.gr
ΥΠΟΣΠΑΔΙΑΣ
TO STIMULATE PREOPERATIVELY OR NOT?
Ουποσπαδίας αποτελεί μία από τις συχνό- τερες παθήσεις που αφορούν το φάσμα της παιδοουρολογίας. Βάσει των μελετών, χαρακτηρίζεται από μία επίπτωση περίπου
1/200-300 γεννήσεις ζώντων αρρένων. Η χειρουργική αποκατάσταση αρχίζει περίπου στο 1ο έτος ζωής και αφορά τόσο την λειτουργικότητα όσο και την εμφάνι- ση του πέους. Πιο συγκεκριμένα, στους στόχους της αποκατάστασης του υποσπαδία συμπεριλαμβάνονται ο ευθειασμός του πέους, η δημιουργία νεοουρήθρας και η στερέωσή της στην κορυφή της βαλάνου και ένα αποδεκτό κοσμητικά αποτέλεσμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει μεγάλη ετερογένεια στα επιμέρους χαρα- κτηριστικά των υποσπαδιών και συνεπώς, πάρα το γεγονός ότι θεωρείται μία από τις πιο συχνά πραγμα- τοποιούμενες παιδοουρολογικές επεμβάσεις έχουν αναπτυχθεί πολυάριθμες χειρουργικές τεχνικές για την επιτυχή ανταπόκριση σε όλες τις περιπτώσεις. Ένα από τα διφορούμενα θέματα στην αντιμετώπιση του υπο- σπαδία είναι η προεγχειρητική χορήγηση ανδρογόνων. Η προεγχειρητική χορήγηση ανδρογόνων συνιστάται σε ασθενής όπου η αποκατάσταση του υποσπαδία ενέχει τεχνικές δυσκολίες και συνεπώς μεγαλύτερη πιθανότητα υποτροπών, όπως η μικρή διάμετρος βα- λάνου (<14mm) και η οσχεοπεϊκή θέση του ουρηθρικού στομίου. Το σκεπτικό πίσω από την προεγχειρητική χορήγηση ανδρογόνων προεφηβικά είναι η προσπά- θεια για αύξηση του μεγέθους της βαλάνου, η βελτίω- ση της τοπικής αγγείωσης και η μείωση του ινωτικού στοιχείου της περιοχής. Αυτό έχει ως απώτερο σκοπό την ευκολότερη δημιουργία μιας νεοουρήθρας ικανής διαμέτρους χωρίς να συνδυάζεται με μεγάλη τάση, καθώς και την ευκολότερη πραγματοποίηση πλαστικής αποκατάστασης της βαλάνου. Από την άλλη πλευρά, η προεγχειρητική χορήγηση ανδρογόνων συσχετίζεται με την παρουσία φλεγμονώδους ιστού όσο και με την αναστολή της επουλωτικής ικανότητας. Ως απότοκος αυτού, η προεγχειρητική χορήγηση ανδρογόνων έχει
συσχετιστεί με μεγαλύτερο κίνδυνο αιμορραγίας, και θεωρητικά διάσπασης τραύματος μετεγχειρητικά. Αξί- ζει να σημειωθεί και η συχνή παρουσία ανεπιθύμητων ενεργειών οι οποίες περιλαμβάνουν κυρίως την ανά- πτυξη τοπικής τριχοφυΐας, την επιθετικότητα, και την αύξηση των επεισοδίων στύσης (που αποτελεί αρνητικό παράγοντα στην άμεση μετεγχειρητική πορεία). Τέλος, δεν υπάρχει ξεκάθαρο πλάνο δοσολογίας και τρόπου χορήγησης καθώς υπάρχουν διάφορα πρωτόκολλα που ακολουθούνται. Αυτός είναι ο λόγος που τα guidelines της Ευρωπαϊκής Παιδοουρολογικής Εταιρείας δεν έχουν ξεκάθαρη θέση υπέρ της προεγχειρητικής χρήσης αν- δρογόνων, του τρόπου χορήγησης και της δοσολογίας. Την τελευταία 10ετία έχουν διενεργηθεί πολυάριθμες μελέτες παρατήρησης και τυχαιοποιημένες μελέτες σχετικά την προεγχειρητική χρήση ανδρογόνων. Η χο- ρήγηση της τεστοστερόνης/διϋδροτεστοστρόνης ποι- κίλλει από ενδομυϊκή με ενδεικτική δοσολογία 2mg/kg/ δόση έως και την τοπική χορήγηση γέλης ή αλοιφής σε δοσολογίες από 0.2-0.3mg/kg έως και 0.2-0.4g αναλόγως του σκευάσματος που χρησιμοποιήθηκε. Επιπλέον, στις μελέτες έχει χορηγηθεί β-Hcg σε δόση 1500IU. Εκτός από την ποικιλομορφία της προεγχειρητικής χορήγη- σης ανδρογόνων, υπάρχει και μια ποικιλομορφία στις ενδείξεις, καθώς έχει χρησιμοποιηθεί τόσο σε άνω και μέσο πεϊκούς όσο και οσχεοπεϊκούς υποσπαδίες. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε μελέτες με μεγάλη ετερογένεια και μειωμένη αποδεικτική αξία. Η συστηματική ανασκό- πηση των μελετών παρατήρησης αναδεικνύει οριακή κατωτερότητα της προεγχειρητικής χρήσης ανδρογό- νων, ενώ στις τυχαιοποιημένες μελέτες δεν αναδείχθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στο ποσοστό των μετεγ- χειρητικών επιπλοκών. Περαιτέρω μελέτες με ενδείξεις και δοσολογίες βάσει των συστάσεων της Ευρωπαϊκής Παιδοουρολογικής Εταιρείας θα μπορούσαν να δώσουν απάντηση σε αυτό το αμφιλεγόμενο ερώτημα.
Βασίλης Τατάνης
50
ΑΡΘΡΟ
Π
-
α
ι
λ
α
ρ
α
ό
τ
η
χ
ρ
ή
Σ
σ
ε
ι
ς
