Page 47 - NEWSLETTER_33
P. 47
ΑΡΘΡΟ
Tεύχος 33 | Iανουάριος - Φεβρουάριος 2025
Η Ουρολογία στην Αρχαιότητα
Η ιστορία της Oυρολογίας ξεκινά από τους αρχαίους πο- λιτισμούς της Μεσοποταμίας, της Αιγύπτου, της Ινδίας και της Κίνας. Οι πρώτες γραπτές αναφορές σε ουρολογικά προβλήματα βρίσκονται στον “Πάπυρο του Ebers”, έναν αιγυπτιακό ιατρικό κώδικα του 1500 π.Χ. Ο πάπυρος περι- έχει περιγραφές για ουρολοιμώξεις και πέτρες στα νεφρά, καθώς και προτεινόμενες θεραπείες με βάση βότανα και μαγικές τελετές.
Στην αρχαία Ελλάδα, ο Ιπποκράτης άφησε το στίγμα του
στην κατανόηση του ουροποιητικού συστήματος. Ο Ιπ-
ποκράτης αναφέρθηκε στα ούρα ως «παράθυρο προς την
υγεία», εστιάζοντας στη χρώση, την οσμή και την υφή τους για τη διάγνωση παθήσεων. Αντιστοίχως και ο Γαληνός, ένας σπουδαίος Ρωμαίος γιατρός ελληνικής καταγωγής, που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. περιέγραψε διεξοδικά τη λειτουργία των νεφρών και της ουροδόχου κύστης και οι παρατηρήσεις
του έθεσαν τα θεμέλια για την κατανόηση της λειτουργίας αυτών των οργάνων.
Μεσαίωνας: Έμπόδια και Σταδιακή Πρόοδος
Ο Μεσαίωνας ήταν μια περίοδος όπου η ιατρική επιστήμη βρέθηκε σε στασιμότητα, με την πρόοδο της Ουρολογίας να είναι περιορισμένη. Ωστόσο, οι Άραβες επιστήμονες διατήρησαν και ανέπτυξαν τις γνώσεις των αρχαίων. Ο Αβικέννας (Ibn Sina), στο έργο του «Κανών της Ιατρικής», περιέγραψε λεπτομερώς τη θεραπεία για τις ουρολοιμώ- ξεις και τις πέτρες στους νεφρούς, προτείνοντας μάλιστα και μεθόδους σύνθλιψης
47
