Page 10 - flip book
P. 10
E.O.E Newsletter | www.huanet.gr
IN MEMORANDUM ΣΕ ΕΝΆΝ ΕΥΠΆΤΡΊΔΗ ΤΗΣ ΟΥΡΟΛΟΓΊΆΣ ΚΆΊ ΠΆΤΕΡΆ ΤΗΣ ΆΝΔΡΟΛΟΓΊΆΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΆ
ΟΑπόστολος Στέλλος γεννήθηκε στον Άγιο Λαυ- ρέντιο του Πηλίου. Έλαβε τις γυμνασιακές σπουδές στο Α' γυμνάσιο του Βόλου. Πτυ-
χιούχος της ιατρικής σχολής των Αθηνών μετέβη στον Καναδά (1955). Μετά από εξαετή μεταπτυχιακή ειδίκευση στο πανεπιστήμιο Mc Gill απέκτησε το δί- πλωμα ουρολογίας. Επί δεκαπενταετία (1969-1984) διετέλεσε Διευθυντής Ουρολογίας στο πανεπιστημι- ακό νοσοκομείο Reddy Memorial του Μόντρεαλ. Στο ίδιο διάστημα παντρεύτηκε και απέκτησε δυο παι- διά. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ανέλαβε τη διεύθυνση της Ουρολογικής Κλινικής του νοσο- κομείου Ευαγγελισμός (1985-1992). Ήταν μέλος του Βασιλικού Κολεγίου Χειρουργών του Καναδά (F.R.C.S. Can), πολλών επιστημονικών εταιριών, εθνικών και διεθνών. Διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Ουρολο- γικής εταιρίας (1989-1991). Ήταν Διδάκτωρ της Ιατρι- κής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δάσκαλε έμαθα από αγαπημένο σου μαθητή ότι έφυ- γες ωραίος σαν Έλληνας όπως θα’ λεγε και ο Εγγο- νόπουλος στο Μπολιβάρ του: χωρίς επικήδειους και μοιρολόγια που τα σιχαινόσουνα, διάλεξες την φλόγα που ξανακάνει στάχτη την εικόνα από χαρτί με την οποία γεννιόμαστε για να ξαναμετρήσεις όλα τα πόσα που είναι ο άνθρωπος στη γύμνια και στη νύχτα που εδώ και χιλάδες χρόνια μετράει τις ανάσες απί την Κνωσσό μέχρι τις μητροπόλεις που περπάτη- σες πριν καταλήξεις στον Ευαγγελισμό το 1985.
Εξάλλου έλεγες πως το μόνο πράγμα που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλον: κάτι λίγες αισθήσεις ή στιγμές, δυ- ο-τρεις νότες κυμάτων, όλα όσα κάνουν την αληθινή φωτογραφία μας να καεί και να χαθεί για να μην επα- ναληφθεί ποτέ. Γιατί το πιο πρωτότυπο πράγμα στην τέχνη της ζωής είναι ο εαυτός μας, γι’ αυτό και το πιο δυσκολοπλησίαστο όπως θα’ λεγε και ο ποιητής. Χρειάζεται λιγότερο θάρρος να παριστάνεις το θηρίο και να τρομάζεις τους γύρω σου, παρά να κοιτάζεσαι
ΆΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΤΕΛΛΟΣ
1925-2020
Διευθυντής Ουρολογικής Κλινικής Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» (1985-1992)
στον καθρέφτη ήρεμα και να αρθρώνεις κάτι περισ- σότερο από κραυγές και να παραδίδεις στους γύρω σου σοφία και ευγένεια όπως έκανες εσύ με τους μα- θητές σου.
Είχα την τύχη να είμαι μαθητής σου για μια περίο- δο στο πιο μεγάλο και βασανισμένο νοσοκομείο της Αθήνας · δεν θα σταθώ στο έργο σου γιατί στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας είναι ύποπτο να λες ευχα- ριστώ και να τιμάς τους ευεργέτες, εξού και η φράση «ουδείς αγνωμωνέστερος του ευεργετηθέντος» και θέλω πραγματικά να αποφύγω το λιβανιστήρι που ακούμε στους επικήδειους, πιστεύοντας οτι θα θύ- μωνες αφού πίστευες ότι οι άνθρωποι που σε κολα- κεύουν θα μεταμορφωθούν πολύ σύντομα σε ιοβό- λους όφεις και δεν θα’ χες άδικο.
Η ζωή δάσκαλε δεν είναι μια φωτογραφία και οι άν- θρωποι έχουν τόσα μυστικά που σε ολόκληρη την χρονογραφημένη τους αφήγηση δε θα μπορέσουν να διαβάσουν ούτε οι ίδιοι, ούτε οι συνοδοιπόροι τους. Ζωή είναι αυτό που θυμόμαστε για να αφηγη- θούμε στα παιδιά μας, όπως θα’ λεγε κι ο παραμυθάς Marquez στο «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς». Στην ζωή δά- σκαλε ο χρόνος είναι μια πλάνη, γιατί οι καθημερινές στιγμές χάνονται μέσα στην ταχύτητα της επανάλη- ψης που κάνει την ζωή αδιάφορη και πληκτική τόσο για τους ίδιους, αλλά προπάντων για τους άλλους, γι’ αυτό έλεγες πως η επικοινωνία είναι οι σιωπές μας και όχι οι ριπές λέξεων που εκστομίζουμε για να κρύ- ψουμε τις φωνές των άλλων που μας τρομάζουν σαν τις σειρήνες του Οδυσσέα.
10
IN MEMORANDUM
