flip book

Page 11 - flip book

P. 11

IN MEMORANDUM
Τη μικρή περίοδο που συνυπήρξαμε στο ίδρυμα γεν- νιόταν το Ε.Σ.Υ., την εποχή των συλλογικοτήτων και των οραμάτων που δεν ολοκηληρώθηκαν ποτέ γιατί όπως έλεγες υπάρχει κάποιο μυστικό κάτω από την επιφάνεια των ανθρώπων. Οι άνθρωποι έλεγες, είναι εξαιρετικά ατελείς και γελοίες εκφάνσεις μιας κρυ- φής εσώτερης ζωής απίστευτου βάθους που πιέζει να βγει στην επιφάνεια χωρίς ποτέ να την φτάνει, με αποτέλεσμα όλα τα ζωντανά και ενδιαφέροντα όνει- ρά τους να τα θάβουν σαν εφιάλτες, ιδιαίτερα σε μια χώρα που το όνομά της και το πνεύμα της είναι πολύ μεγάλο για να χωρέσει σε γεωγραφικά συνορα που της χάρισαν οι δαίμονες των συμμάχων και άσπον- δων φιλων.
Σε μια εποχή που αν μιλούσες για σεξ σε θεωρούσαν κίναιδο, σάτυρο και αρρωστημένη περσόνα, το 1987, τόλμησες να οργάνωσεις το πρώτο συνέδριο για την Ανδρολογία (τότε πολλοί τον όρο αυτό τον θεωρού- σαν ρετσινιά) και άνοιξε ο δρόμος για να ονομάζο- νται τώρα όλοι οι ουρολόγοι, ανδρολόγοι.
Επειδή τίποτα δεν αλλάζει στο παρόν όσο το παρελ- θόν, αυτή η ιστορία που πήρε το σεξ από την προ- κατάληψη, τη μαγεία και την ψυχολογία και το έκανε επιστήμη ανοίγοντας νέους ορίζοντες, ξεχάστηκε σήμερα και θωρήθηκε φυσική κληρονομιά όλης της Ουρολογίας η οποία τότε το λοιδορούσε ενώ τώρα όλοι το καρπώνονται, αλλά έτσι είναι η ζωή γι’ αυτό και η επιτυχία και η δόξα έχει πολλούς γονείς ενώ η αποτυχία είναι πάντα ορφανή.
Υπήρχε τότε μεγάλη δυσκολία να πειστούν οι ουρο- λόγοι να ασχοληθούν με την ανδρική ανικανότητα (male impotence) γιατί ο ανδρισμός των Ελλήνων δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του· Γάλλοι, Άγγλοι, Πορ- τογάλοι και Ευρωπαίοι εν γένει ναι, ήταν ανίκανοι, οι Έλληνες όμως ποτέ γιατί «του Έλληνος ο φαλλός, ζυγόν δεν υπομένει». Αυτό ήταν το επιστημονικό τσι- τάτο της εποχής, αφού το αρχαίο πνεύμα το αθάνατο φούσκωνε όχι μόνο τα μυαλά, αλλά και τους φαλλούς των Ελλήνων χρεώνοντας την δυσκολία στο δύσμοι- ρο θήλυ. Η πιο γνωστή evidence based συνταγή τότε ήταν φάε λάδι κι έλα βράδυ ή άλλαξε σύντροφο.
Τότε δημιουργήθηκε το πρώτο οργανωμένο ανδρο- λογικό τμήμα στην Ελλάδα που δημιούργησε σχολή για πάρα πολλούς συναδέλφους και νοσοκομεία που ακολούθησαν στην συνέχεια. Παράλληλα ανέπτυξες την ενδοουρολογία, την ουρονευρολογία και τη με- γάλη ανοιχτή ογκολογική χειρουργική σε μια εποχή που η ουρολογία ήταν ακόμα διστακτική στη νέα γνώση, όπως συμβαίνει συχνά στην επιστήμη όπου
η παράδοση και η εμπειρία συγκρούονται με τα άλ- ματα στο καινούργιο και άγνωστο που τρομάζει.
Η αλήθεια είναι πως εκείνη την εποχή πυλώνας της νέας εποχής ήταν το Λαϊκό με τον Δημόπουλο, αλλά και όλα τα νοσοκομεία της Ατικής συμμετείχαν σε μια άμιλλα για τη μοντέρνα ουρολογία όπου ο Ευαγγελι- σμός ήταν ίσος μεταξύ πρώτων και εδώ ο ρόλος σου ήταν σημαντικός, γιατί εξισορροπούσες πάνω σε μια δυσδιάκριτη γραμμή όπου η άμιλλα γίνεται ανταγω- νισμός και ο φθόνος μίσος και πικρια · γιατί τόσο ο χαρακτήρας σου, όσο και η διαδρομή σου στον Κα- ναδά σ’ έμαθε να ενώνεις τους ανθρώπους και όχι να τους χωρίζεις.
Το «ουδείς προφήτης στον τόπο του» είναι γνωστή ασθένεια της φυλής και αλήθεια, η επάνοδός σου στα πάτρια εδάφη αρχικά αντιμετωπίστηκε με εχθρότητα και επιφύλαξη, που ο ήπιος χαρακτήρας σου κατά- φερε να τη μετατρέψει σε φιλία και συνεργασία με όλους τους ουρολόγους της εποχής, οι οποίοι θα σε θυμούνται σαν «λευκοφόρο την διάνοιαν» όπως θα’ λεγε και ο Ρωμανός ο Μελωδός, αυτός ο φτωχοδιά- κονος της Βηρυτού που έμαθε ελληνικά για να μας μάθει ποίηση και ηθική και που ήξερε να ξεχωρίζει το σημερινό μολύβι από το χθεσινό χρυσάφι.
Είναι κανείς με το μέρος της αθωότητας όταν δεν έχει υποψιαστεί το μαύρο ή όταν το έχει διασχίσει ως την εσχατιά του και έχει πατήσει το λευκό και εσύ δάσκαλε με την τελευταία πράξη του έργου που λέ- γεται ζωή, είχες πλήρη συνείδηση πως όσα γνώρισες στη διαδρομή μπορεί να ήταν η λάμψη ανάμεσα στο σκότος που μας γεννά και το φως που μας περιμένει, δισεκατομμύρια έτη αστρικής ζωής από την δημι- ουργία του σύμπαντος μέχρι τον πρώτο λυγμό ενός παιδιού που γεννιεται για να μυρίσει ένα νυχτολού- λουδο και να το αφήσει στον θάνατο, ο οποίος μπο- ρεί να είναι ένας χαμός ανεπανόρθωτος αλλά και μια καινούργια αρχή, όπως συμβαίνει αιώνες τώρα με τον διάλογο ζωής και τέλους που αποτελεί μια ανα- γωγή στο πιο απλουστευτικό είναι μας.
Απλά και ταπεινά δάσκαλε, γιατί όποιος πίνει κοινω- νά και ίσως τώρα να μπορούμε να πούμε πως εγώ και άλλοι μαθητές σου σ’ αγαπήσαμε τόσο πολύ που δεν τολμήσαμε να σου το πούμε από ντροπή και αμηχα- νία, όπως γίνεται με τους έρωτες της εφηβείας που αν τους περιγράψεις θα χαθούν στα σύννεφα και στα όνειρά μας...
Καλό ταξίδι δάσκαλε.
Κωνσταντίνος Γ. Κωνσταντινίδης
Tεύχος 05 | Μάιος - Ιούνιος 2020
11

9 10 11 12 13