Page 35 - flip book

ΧΈΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΈΧΝΙΚΗ
Tεύχος 05 | Μάιος - Ιούνιος 2020
RECTAL RESERVOIR
Ο Sir John Simon από το Λονδίνο πρώτος περιέγραψε εγκρα- τή εκτροπή ούρων το 1852 κάνοντας αναστόμωση των ου- ρητήρων στο ορθό. Το 1951 ο Leadbetter περιέγραψε μία τεχνική η οποία ενέπλεκε την δημιουργία ενός υποβλεν- νογονιου καναλιού με μία άμεση βλενογόνο-βλενογονικη ουρητηροκολική αναστόμωση. Αργότερα Goodwin et al. περιέγραψαν την διακολικη τεχνική η οποία αργότερα έγι- νε η μέθοδος εκλογής καθώς παρείχε άριστα μακροχρόνια αποτελέσματα. Στα τέλη του 1990 η αποσωληνοποίηση του ορθοσιγμοειδούς τμήματος του παχέος εντέρου οδηγήσε σε μία αναγέννηση της εκτροπής ούρων, κυρίως επειδή η ουρητήρο- εντερική αναστόμωση ήταν ευκολότερη. Αυτή την μέθοδο περιέγραψε πρώτος ο Κocher σε βιβλίο του. Το προτέρημα της μεθόδου είναι ότι με την απόσωληνο- ποίηση πέφτει η πίεση στο τμήμα του ρεκτοσιγμοειδούς εντέρου και έτσι μειώνεται η παλινδρόμηση καθώς και ο κίνδυνος πυελονεφρίτιδας. Αυτή η μείωση της πίεσης είναι η συνέπεια της από αποσωληνοποίησης, κάτι που εφαρμό- ζεται και στην ορθοτοπη ειλεοκύστη κατά Hautmann.
Η εμφύτευση των ουρητήρων γίνεται ή με τη μέθοδο Goodwin ή με την τεχνική κατά Hassan Abol Enein χρησι- μοποιώντας ένα "serous-lined extramural tunnel“ μέθοδος η οποία ενδείκνυται σε διατεταμένους ουρητήρες ή σε επα- νεπέμβαση. Το υψηλής χωρητικότητας, εγκρατές, χαμηλής πίεσης ορθικό ρεζερβουάρ γνωστό σαν MAINZ POUCH II κέρδισε έδαφος λόγω πολύ καλών μακροπρόθεσμων απο- τελεσμάτων.
Είναι βέβαια πολύ σημαντικό να τονίσουμε την ανάγκη δι- ενέργειας σιγμοειδοσκόπησης μετά το πέμπτο μετεγχειρη- τικό έτος επειδή αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης αδε- νοκαρκίνωματος στην θέση των ουρητηρικων νεοστομίων.
THE ILEOCECAL SEGMENT
O Couvelaire παρουσίασε την κλινική εφαρμογή του ανιό- ντος εντέρου μαζί με την ειλεοτυφλική βαλβίδα για bladder augmentation το 1950. To 1965 o Gil-Vernet στην Βαρκε- λώνη παρουσίασε την ileoceacal νεοκυστη. Εμφύτευσε τους ουρητήρες στον ειλεό και χρησιμοποίησε την ειλεοτυφλι- κή βαλβίδα σαν προστασία από την παλινδρόμηση ούρων ταυτόχρονα αναστόμωσε την ουρήθρα πλάγιο-πλάγια με το ανιόν κόλον. Το 1986 οι Zinnman και Libertino από την Μασαχουσέτη έκαναν μία παραλλαγή της τεχνικής του Gil- Vernet. Μετά από εκπυρήνιση του προστάτη αναστόμωσαν την προστατική κύτη με το ανιόν κόλον. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. 21% των ασθενών είχαν ακράτεια. Σε όλες τις περιπτώσεις που μέχρι το 1980 χρησιμοποιή-
θηκε τμήμα παχέος εντέρου η συνδυασμός λεπτού με παχύ έντερο (ileocecal segment) αυτό δεν ήταν αποσωληνοποιημένο.
Οι Thüroff et al. δημοσίευσαν το 1983 το Mainz Pouch σαν ορθότοπη εκτροπή ού- ρων. Χρησιμοποίησαν 20 cm από τον τελι- κό ειλεό και 10-12 cm από το ανιόν κόλον. Η ειλεοτυφλική βαλβίδα αναστομώνεται με την ουρήθρα και η εμφύτευση των ουρητή- ρων γίνεται στο τμήμα του τελικού ειλεού. Η τεχνική αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ορθότοπη νεοκύστη και σε παιδιά που έχουν παρουσιάσει ραβδομυοσάρκωμα.
POUCH ΕΓΚΑΡΣΙΟΥ
ΕΝΤΕΡΟΥ
Fisch et al. Παρουσίασαν το 1996 το MAINZ- POUCH III. Αυτή η τεχνική εφαρμόστηκε σε 44 γυναίκες μετά από ακτινοθεραπεία. Πρό- κειται για POUCH είτε από τμήμα ανιόντος και εγκάρσιου εντέρου είτε με τμήμα εγκάρ- σιου και κατιόντος εντέρου. Η εμφύτευση των ουρητήρων γίνεται χωρίς τούνελ ο δε καθετηριασμός γίνεται μέσω του ομφαλού. Το follow up έδειξε 5% ακράτεια και 14% στένωση στον ομφαλό. Η μέθοδος ενδείκνυ- ται και για παιδιά με Μυελομηνογγοκήλη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Σε αυτή την επισκόπηση προσπάθησα να παρουσιάσω όλους τους πρωτοπό- ρους οι οποίοι χρησιμοποίησαν τμή- ματα του παχέος εντέρου στην εκτρο- πή ούρων. Πιστεύω ότι ορόσημο στην εκτροπή ούρων μέσω τμημάτων του παχέος εντέρου είναι η αποσωληνοποί- ηση αυτού. Αυτό πρώτος το παρουσία- σε ο Κock. Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνά- με και τα 3Α Aντιβιοτικά, Αντιοξεοτικη θεραπεία, μοντέρνα Αναισθησιολογία. Κατά την γνώμη μου θα ήταν σωστό να εκπαιδευτούν οι ουρολόγοι και στην χειρουργική του παχέος εντέρου.
35