Page 58 - NEWSLETTER_28

ΑΡΘΡΟ
ΜΥΚΗΤΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΪΚΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ- ΚΡΥΦΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΙΜΗΜΕΝΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ
Πέτρος Δρέττας
Χειρουργός Ουρολόγος- Ανδρολόγος, Ακαδημαϊκός Υπότροφος, Ουρολογική Κλινική ΠΓΝΠ Ρίου
INFO
Αναστάσιος Νάτσος
Χειρουργός Ουρολόγος, Ουρολογική Κλινική ΠΓΝΠ Ρίου
INFO
E.O.E Newsletter | www.huanet.gr
58
Εισαγωγή
Η χειρουργική αποκατάσταση της στυτικής δυσλει- τουργίας με τη χρήση πεϊκών προθέσεων, inflatable penile prosthesis (IPP), αποτελεί σημαντική εξέλιξη στην ουρολογία, χαρίζοντας ελπίδα για την διατή- ρηση της σεξουαλικής υγείας. Είναι γνωστό, ότι η σημαντικότερη και πιο επικίνδυνη επιπλοκή είναι η μόλυνση, το μεγαλύτερο ποσοστό της οποίας γίνεται διεγχειρητικά και οφείλεται σε δερματικά βακτηριακά στελέχη. Τα τελευταία όμως δεδομένά αναφέρουν μια αυξανόμενη τάση ανεύρεσης μυκητιασικών στελεχών, Candida albicans, σε χειρουργικά revision πεϊκών προθέσεων ακόμη και σε coated (επικαλυμμένες με αντιβίωση) προθέσεις. Παρά την πρόοδο στην μείωση μετεγχειρητικών λοιμώξεων, η απουσία συστάσε- ων για αντιμυκητιασική αγωγή από τις τρέχουσες κατευθυντήριες οδηγίες εγείρει ερωτήματα για την ολοκληρωμένη προστασία των ασθενών, καθώς ούτε η αμερικανική ουρολογική εταιρεία (AUA) ούτε η ευρωπαϊκή ουρολογική εταιρεία (EAU) προτείνουν χρήση αντιμυκητιασικής αγωγής διεγχειρητικά.
Επιδημιολογία –
προδιαθεσικοί παράγοντες
Εξετάζοντας τα δεδομένα, αναφέρεται στην βιβλιο- γραφία ποσοστό λοιμώξεων μετά την τοποθέτηση IPP κάτω του 1-3%. Ωστόσο, αυτός ο αριθμός δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική απειλή, καθώς αυ- ξάνεται σημαντικά σε περιπτώσεις επαναληπτικών επεμβάσεων (7-18%) και παρουσίας σακχαρώδους διαβήτη (ΣΔ). Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμ- βάνουν την παχυσαρκία με (odds ratio 18!), τη συχνή χρήση αντιβιοτικών και την ανοσοκαταστολή. Συγκε-
κριμένα φαίνεται πως τουλάχιστόν 80 % των ασθενών που είχαν προσβληθεί από μυκητιασικές λοιμώξεις μετά από IPP νοσούσαν είτε από παχυσαρκία ή ΣΔ.
Παθογένεια
Πρόσφατα δεδομένα με νέες μεθόδους ανάλυσης όπως «shotgun metagenomics» και «next generation sequencing» έχουν φέρει νέα δεδομένα στην παθο- γένεια των λοιμώξεων μετά από τοποθέτηση IPP. Συ- γκεκριμένα, ο Werneburg με την ομάδα του ανέδειξε πως μετά από αφαίρεση IPP, είτε για μηχανική βλάβη ή για λοίμωξη, όλες οι προθέσεις ήταν αποικισμένες ανεξάρτητα από την παρουσία ή απουσία κλινικής λοίμωξης. Οι συγγραφείς σχολιάζουν πως ενδεχομέ- νως μη-παθογόνοι μικροοργανισμοί θα μπορούσαν να προστατεύουν από αποικισμό από παθογόνους μικροοργανισμούς. Φαίνεται πως παράγοντες που διαταράσσουν την ισορροπία της χλωρίδας του δέρματος (π.χ. ΣΔ), προδιαθέτουν στην ανάπτυξη παθογόνων μικροβιωμάτων. Ταυτόχρονα η μείω- ση της ανοσοάμυνας του οργανισμού (όπως στην παχυσαρκία) μετατρέπουν οργανισμούς (όπως είδη Candida) που θεωρούνται μικροοργανισμοί χλωρίδας δέρματος και συμβίωσης, σε ευκαιριακά παθογόνους μικροοργανισμούς. Αυτή η διαταραχή της λεπτής ισορροπίας των μικροβιωμάτων του οργανισμού αυξάνει τον κίνδυνο προσβολής ξένων σωμάτων και την δημιουργία biofilms (βιομεμβρανών).
Το μεγάλο πρόβλημα με την ανάπτυξη αυτών των biofilms είναι η λειτουργία τους ως ασπίδα, προστα- τεύοντας τους μύκητες από το ανοσοποιητικό σύστη- μα και τα αντιμυκητιασικά φάρμακα, συμβάλλοντας στην αντιμυκητιασική αντίσταση. Έχει περιγραφεί