Page 59 - NEWSLETTER_28

ΑΡΘΡΟ
Tεύχος 28 | Mάρτιος - Απρίλιος 2024
πως η Candida albicans είναι έως και 2000 φορές πιο ανθεκτική σε αντιμυκητιασικά φάρμακα εντός του biofilm.
Μια πρόσφατη πολυκεντρική μελέτη από τον Gross και συνεργάτες ανέδειξε πως 11.1% των μετεγχει- ρητικών λοιμώξεων μετά από τοποθέτηση IPP οφει- λέται σε μύκητες με πιο συχνό μύκητα την Candida albicans (62%), Candida parapsilosis (23%) και Candida galbrata (8%).
Κλινική εικόνα – Διάγνωση
Οι κλινικές εκδηλώσεις των λοιμώξεων μετά από χει- ρουργική επέμβαση IPP θα πρέπει να διαχωριστούν σε δύο είδη. Πρώιμες λοιμώξεις και όψιμες. Ενώ η πρώιμη – οξεία μετεγχειρητική λοίμωξη εμφανίζεται εντός μηνός, συνοδεύεται από τα κλασικά σημεία φλεγμονής, όπως ερυθρότητα τραύματος, διαπύη- ση, πυρετό ή ακόμη και σήψη. Αντιθέτως στην όψι- μη λοίμωξη, που εκδηλώνεται συνήθως μετά από 6 εβδομάδες έως και μετά από έτη, η κλινική εικόνα μπορεί να μην είναι ξεκάθαρη, καθώς συχνά μιμεί- ται το μετεγχειρητικό άλγος. Αυτό που θα πρέπει να διεγείρει στον χειρουργό την υποψία μιας όψιμης λοίμωξης είναι η συνέχιση μετεγχειρητικού άλγους μετά τους πρώτους μήνες από την τοποθέτηση της IPP, καθώς και η ανακούφιση του άλγους υπό δοκι- μαστική αντιβιοτική αγωγή. Η εικόνα αυτή είναι πιο συχνή στις μυκητιασικές λοιμώξεις.
Να σημειωθεί, πως παραδόξως, έως τώρα δεν έχουν περιγράφει μυκητιασικές λοιμώξεις σε τοποθέτηση τεχνητού ουρηθρικού σφιγκτήρα.
Θεραπεία
Ο ακρογωνιαίος λίθος στην αντιμετώπιση μετεγχει- ρητικών λοιμώξεων εξακολουθεί να είναι η πρόληψή τους. Γι’ αυτό το λόγο η AUA προτείνει την χορήγηση διεγχειρητικής αγωγής με κεφαλοσπορίνες 1ης ή 2ης γενιας ή βανκομυκίνης συνδυαστικά με αμινογλυ- κοσίδη. Για την παράλειψη συμπερίληψης φλουκο- ναζόλης στο σχήμα έχει κατηγορηθεί πρόσφατα η AUA, με νέα δεδομένα πλέον να δείχνουν την αυξη- μένη επίπτωση των μυκητιασικών λοιμώξεων. Αυτή η επίπτωση έχει εξηγηθεί εν μέρη από την εξέλιξη των IPP που φέρουν αντιβιοτική κάλυψη από την εργοστασιακή παρασκευή τους, αντιμετωπίζοντας μεν της παλαιότερες πιο συχνές λοιμώξεις όπως από S. aureus ή S. epidermidis , αφήνοντας χώρο όμως σε νέους πιο επιθετικούς μικροοργανισμούς όπως E. coli, Enterococcoi και Candida.
Μια ανάλυση επί των τοπικών αντιβιογραμμάτων
παθογόνων μικροοργανισμών που είχαν απομονωθεί από IPP ανέδειξε πως η χορήγηση πιπερακιλλινης-τα- ζομπακταμης με βανκομυκίνη και φλουκοναζόλη μπορούσε να καλυψει 100 % των παθογόνων. Επίσης προτείνεται η „no-touch“ τεχνική όπου αποφεύγεται η επαφή της IPP με το δέρμα διεγχειρητικά. Ενώ η AUA αναφέρει την χορήγηση αντιβίωσης για ένα 24ωρο, η EAU προτείνει την συνέχεια χορήγησης αντιβιοτικής αγωγής και μετά το πρώτο 24ωρο, ενώ παραλείπει την χορήγηση αντιμυκητιασικών φαρμάκων. Ελλιπείς είναι και τα δεδομένα που αφορούν τα λεγό- μενα αντιβιοτικά „dips“ ή „washouts“. Με την τελευ- ταία μελέτη να δείχνει μείωση λοιμώξεων χρησιμο- ποιώντας gentamicin + vancomycin dip στις coloplast titan IPP, ενώ η ομάδα του Gross φαίνεται να υποστη- ρίζει την χορήγηση ενός τριπλού dip (vancomycin, piperacillin-tazobactam + amphotericin B). Αυτά τα διαλύματα αποθαρρύνονται να χρησιμοποιούν στις προθέσεις AMS της Boston Scientific, με βάση της οδηγίες του παραγωγού, επειδή μπορεί να χαθεί η εργοστασιακή αντιβιοτική επίστρωση που φέρει η συγκεκριμένη IPP με όνομα ihibizone.
Αν και έχει περιγράφει πως η βελτίωση της HbA1c θα μπορούσε να μειώσει την πιθανότητα μιας με- τεγχειρητικής λοίμωξης, μια παλαιότερη μελέτη του Wilson και συνεργάτες του ανέδειξαν πως δεν είχε κάποια επιρροή ο γλυκαιμικος δείκτης. Βέβαια με τις πρόσφατες αλλαγές στο παθογονικό προφίλ εκκρεμεί να αναθεωρηθεί αυτό.
Συμπέρασμα
Ενώ ως αντεπιχείρημα κατά της επέκτασης της αγω- γής θα μπορούσε να θεωρηθεί η μικρή συχνότητα των μυκητιασικών λοιμώξεων στις IPP, καθώς και η αύξηση της ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά, θα πρέπει να τονιστεί πως οι συνέπειες για τον ασθενή είναι καταστροφικές, με 25 % των ασθενών να απο- φεύγουν περαιτέρω διορθωτική επέμβαση.
Τέλος, να μην ξεχνάμε πως πάνω από όλα ο ουρολό- γος είναι ιατρός και θα πρέπει να προάγει έναν τρόπο ζωής όπου προλαμβάνεται η στυτική δυσλειτουργία και συνεπώς η ανάγκη για χειρουργική επέμβαση με IPP. Οι στρατηγικές δημόσιας υγείας που στοχεύουν στις αιτίες της στυτικής δυσλειτουργίας μπορούν να μετριάσουν το συνολικό της κόστος για τον ασθενή και το κράτος.
59
Π
-
α
ι
λ
α
ρ
α
ό
τ
η
χ
ρ
ή
Σ
σ
ε
ι
ς