Page 45 - NEWSLETTER_29
P. 45
ΑΡΘΡΟ
Tεύχος 29 | Mάϊος - Ιούνιος 2024
• Στη διάκριση μεταξύ μυοδιηθητικής και μη μυοδιηθητικής νόσου(6).
• Στην πρόβλεψη του grade των βλαβών και στη δημιουργία προγνωστικών μοντέλων για τον καρκίνο της κύστης, σε συνδυασμό με
άλλους απεικονιστικούς δείκτες, τα λεγόμενα και Radiomics(7).
• Στην πρόβλεψη της πιθανότητας υποτροπής ή και εξέλιξης της νόσου, ειδικά στις Τ1HG βλάβες(8).
• Στην ανάγκη επαναληπτικής διουρηθρικής μετά το πρώτο χειρουργείο, ειδικά σε pT1 όγκους(9).
• Στην κλινική αποτελεσματικότητα της εισαγωγι- κής χημειοθεραπείας και ανοσοθεραπείας
για την Τ2 νόσο(10,11).
• Στον υπολογισμό της συνολικής επιβίωσης ακόμα και μετά από κυστεκτομή(12).
Ανατρέχοντας τη διαθέσιμη -και ομολογουμένως πλούσια- βιβλιογραφία αντιλαμβάνεται κανείς τα πλεονεκτήματα και τις μελλοντικές εφαρμογές αυ- τής της κατά τα φαινόμενα πολύτιμης εξέτασης. Υπάρχουν περιορισμοί; Επί του παρόντος αρκετοί.
Ένα μεγάλο «αγκάθι» στη χρήση της πολυπαραμε- τρικής της κύστης είναι οι επίπεδες βλάβες.
Αλλοιώσεις ,όπως το in situ, με αρκετά επιθετική συμπεριφορά μπορεί να διαλάθουν της προσοχής του ακτινολόγου ή και να «ξεγελάσουν» καθώς δεν ακολουθούν την εξωφυτική επέκταση των κλασσικών ουροθηλιακών καρκινωμάτων. Επιπρόσθετα, μετεγ- χειρητικές ή και μεταφλεγμονώδεις αλλοιώσεις του τοιχώματος της κύστης μπορούν να αποτελέσουν διαγνωστικά διλλήματα σε ασθενείς που έχουν υπο- βληθεί σε διουρηθρικά χειρουργεία ή ενδοκυστικές εγχύσεις(13).
Πόσο κοντά είμαστε τελικά στην ενσωμάτωση της πο- λυπαραμετρικής τομογραφίας κύστης στην ουρολο- γική καθημερινότητα; Απ’ ότι φαίνεται όχι τόσο κοντά όσο θα θέλαμε. Η έλλειψη μεγάλων, πολυκεντρικών, προοπτικών μελετών για όλα αυτά που προηγουμέ- νως αναφέρθηκαν, καθιστά πρακτικά αδύνατη (επί του παρόντος τουλάχιστον) την ενσωμάτωση της εξέτασης σε δομημένα πρωτόκολλα και κατευθυντή- ριες οδηγίες. Ωστόσο, τα υπάρχοντα δεδομένα είναι τουλάχιστον αισιόδοξα και η ουρολογική κοινότητα παρακολουθεί με ενδιαφέρον και ανυπομονησία τις
Εικόνα 1. Σχηματική απεικόνιση της ταξινόμησης κατά VIRADS. Με άσπρη γραμμή απεικονίζεται ο βλεννογόνος και το χόριο, ενώ με μαύρη γραμμή ο μυϊκός χιτώνας. Σημειώνεται ότι στις βλάβες VIRADS 3, δεν καθίσταται ορατή η άσπρη γραμμή χωρίς όμως να τεκμηριώνεται διήθηση του μυικού χιτώνα (14).
Εικόνα 2. Εικόνες όγκων της ουροδόχου κύστης από mpMRI.
Στη αριστερή εικόνα διακρίνεται η διαταραχή της συνέχειας του μυϊκού χιτώνα και η πρώιμη σκιαγραφική ενίσχυση (VIRADS-4). Στη δεξιά εικόνα είναι εμφανής η εξωκυστική επέκταση
στο περικυστικό λίπος (VIRADS-5).
εξελίξεις που μπορεί να μεταβάλλουν καθοριστικά τη διαδικασία διάγνωσης, σταδιοποίησης αλλά και αντιμετώπισης του καρκίνου της ουροδόχου κύστης.
Χρίστος Ζαμπαύτης
REFERENCES
45
Π
-
α
ι
λ
α
ρ
α
ό
τ
η
χ
ρ
ή
Σ
σ
ε
ι
ς
