Page 44 - NEWSLETTER_30
P. 44
E.O.E Newsletter | www.huanet.gr
ρη μείωση του σωματικού βάρους σε σχέση με την αρχή της μελέτης (-1.28 kg vs +0.73 kg, p=0.048), ενώ παρομοίως και η γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνη ήταν σημαντικά χαμηλότερη στο γκρουπ που έλαβε μετφορμίνη (5.46 vs 5.72, p=0.05). Δεν υπήρξαν ση- μαντικές διαφορές όσον αφορά τις τιμές τριγλυκερι- δίων, HDL και LDL λιποπρωτείνης. Συμπερασματικά, φαίνεται από τη μελέτη πως η χρήση μετφορμίνης παρόλο που δε μειώνει σημαντικά την εμφάνιση μεταβολικού συνδρόμου συγκριτικά με το placebo, συμβάλλει στη μείωση του σωματικού βάρους και στις τιμές γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης.
Καρκίνος Ουροδόχου Κύστης
Σε μία προοπτική μη-τυχαιοποιημένη μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε Ελληνικό κέντρο, διερευ- νήθηκαν οι τεχνικές διατήρησης της ουροδόχου κύστης σε ασθενείς με μυοδιηθητικό καρκίνο ου- ροδόχου κύστης που ανταποκρίθηκαν πλήρως στη χορήγηση νεοεπικουρικής θεραπείας με 4 κύκλους cisplatin, βάσει βιοψιών ουροδόχου κύστης και αξονικής τομογραφίας. 18 ασθενείς που εμφάνισαν πλήρη ανταπόκριση, έλαβαν χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία αντί της ριζικής κυστεκτομής. Η διάμεση διάρκεια παρακολούθησης ήταν 9 μήνες και το 67% ήταν άνδρες. Όλοι οι ασθενείς βρίσκο- νταν εν ζωή στο τέλος της παρακολούθησης και το 67% (12/18) δεν εμφάνισαν υποτροπή, ενώ από τους 6 που διαγνώστηκαν με υποτροπή, μόνο οι 2
εμφάνισαν μυοδιηθητική νόσο. Συνολικά οι 16/18 ασθενείς (16/18) διατήρησαν την ουροδόχο κύστη τους. Συμπερασματικά, παρόλο το μικρό διάστη- μα παρακολούθησης, η περαιτέρω χορήγηση χη- μειοθεραπείας σε συνδυασμό με ακτινοθεραπεία αντί της ριζικής κυστεκτομής μπορεί να αποτελεί επιλογή σε ασθενείς με πλήρη ανταπόκριση στην νεοεπικουρική χημειοθεραπεία, αλλά περισσότερα δεδομένα απαιτούνται.
Καρκίνος Νεφρού
Σε μία μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε Ελληνικό κέντρο, διερευνήθηκε η προγνωστική σημασία των σωματικών μεταλλάξεων σε ασθενείς με διαυγοκυτ- ταρικό καρκίνωμα νεφρού. Συνολικά ελέγχθηκαν οι όγκοι 37 ασθενών για σωματικές μεταλλάξεις και εντοπίστηκαν μεταλλάξεις στα γονίδια VHL (51%), PBRM1 (27%), BAP (13%), SETD2 (13%), KDM5C (5%), ATM (5%), MTOR (5%) και PTEN (3%), ενώ το 30% δεν εμφάνισε καμία μετάλλαξη. Οι ασθενείς με όγκους που δεν έφεραν καμία μετάλλαξη ή μόνο τη μετάλλα- ξη του γονιδίου VHL, εμφάνισαν μικρότερο μέγεθος όγκου (pT1-2 89%) και πιο πρώιμο στάδιο (Ι/ΙΙ 89%), σε αντίθεση με την ύπαρξη άλλων μεταλλάξεων με ή χωρίς την παρουσία VHL που χαρακτηρίστηκαν από μεγαλύτερο μέγεθος (pT3 41%, p=0.02) και πιο προχωρημένο στάδιο νόσου (ΙΙΙ 41%, p=0.02). Οι ασθενείς χωρίς ή μόνο με VHL μεταλλάξεις δεν εμφάνισαν υποτροπή της νόσου, σε αντίθεση με ασθενείς που έφεραν μεταλλάξεις στα υπόλοιπα γονίδια, όπου υποτροπή εμφανίστηκε στο 17% στην 5ετία (p=0.06). Συμπερασματικά, οι συγγραφείς κατέληξαν πως μεταλλάξεις στα γονίδια PBRM1, BAP1, SETD2, KDM5C, ATM, MTOR, PTEN εμφανί- ζουν αυξημένο κίνδυνο υποτροπής και μπορεί να ωφεληθούν από επικουρική θεραπεία.
Tζελβές Λάζαρος
44
ΑΡΘΡΟ
Π
-
α
ι
λ
α
ρ
α
ό
τ
η
χ
ρ
ή
Σ
σ
ε
ι
ς
