Page 53 - NEWSLETTER_33
P. 53
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΝΔΡΟΛΟΓΙΑΣ/ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ (ΑΝΔΡΥΠΟ)
H Eπίδραση της Προχωρημένης Πατρικής Ηλικίας στη Γονιμότητα και στον Κίνδυνο Συγγενών Ανωμαλιών
Επιπλέον, το φαινόμενο της αύξησης των τελομερών στα σπερματοζωάρια (σε αντίθεση με τα σωματικά κύτταρα, όπου τα τελομερή μικραίνουν με την ηλι- κία) δεν αρκεί για να αντισταθμίσει τις βλάβες που συσσωρεύονται. Παράλληλα, έχουν παρατηρηθεί χρωμοσωμικές ανωμαλίες (π.χ. ανευπλοειδία) που συνδέονται με αυξημένη πιθανότητα για αποβολές, εκ γενετής ανωμαλίες ή και σπάνιες κληρονομικές παθήσεις [2,3].
Οι αλλαγές αυτές αντικατοπτρίζονται σε δυσκολίες τεκνοποίησης και σε επιπλοκές της κύησης. Μελέτες δείχνουν ότι τα ζευγάρια στα οποία ο άνδρας είναι άνω των 40–45 ετών μπορεί να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο υπογονιμότητας ή αυξημένη πιθανότητα αποβολών και πρόωρου τοκετού, ακόμα και όταν υποβάλλονται σε μεθόδους υποβοηθούμενης ανα- παραγωγής, όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) και η μικρογονιμοποίηση (ICSI). Παρότι η ηλικία της μητέρας παραμένει καθοριστική, η συμβολή και της πατρικής ηλικίας δεν πρέπει να υποτιμάται [2,3].Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι η προχωρημένη πατρική ηλικία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο νευροανα- πτυξιακών και ψυχιατρικών διαταραχών στους απο- γόνους, όπως αυτισμός, σχιζοφρένεια και διπολική
διαταραχή, αλλά και μερικών σωματικών παθήσεων (π.χ. παιδική λευχαιμία). Εικάζεται ότι οι αυξημένες νέες μεταλλάξεις (de novo) στα σπερματοζωάρια των μεγαλύτερων πατέρων διαταράσσουν κρίσιμα γονίδια ή επιγενετικές ρυθμίσεις που συμμετέχουν στην εγκεφαλική ανάπτυξη και στη συνολική υγεία του παιδιού [1].
Συνεπώς, η έγκαιρη ενημέρωση των ζευγαριών για τις επιπτώσεις της αναβολής τεκνοποίησης είναι καί- ριας σημασίας. Ενώ η κοινωνική τάση για απόκτηση παιδιών σε μεγαλύτερη ηλικία συνεχίζει να αυξάνει, οι επαγγελματίες υγείας πρέπει να υπογραμμίζουν τους ενδεχόμενους κινδύνους, ώστε να λαμβάνονται ενημερωμένες αποφάσεις σχετικά με τον οικογενειακό προγραμματισμό. Σε περιπτώσεις ανδρών μεγαλύ- τερης ηλικίας με δυσκολίες σύλληψης, ενδείκνυνται επιπλέον εξετάσεις (π.χ. έλεγχος κατακερματισμού DNA σπέρματος) και στοχευμένες παρεμβάσεις, ενώ απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την εμβάθυνση στους μοριακούς μηχανισμούς που εμπλέκονται.
REFERENCES
Tεύχος 33 | Iανουάριος - Φεβρουάριος 2025
53
Π
-
α
ι
λ
α
ρ
α
ό
τ
η
χ
ρ
ή
Σ
σ
ε
ι
ς
