Page 37 - EOE NEWSLETTER-7
P. 37
ΜΈΛΈΤΗ
Tεύχος 07 | Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2020
πτονταν, ότι δεν υπήρχε πλέον πίεση από τους κοιλιακούς μύες που να επηρεάζει τις αυξομειώσεις του φλεβικού αίματος και ότι τώρα είχαν ανοίξει άλλες οδοί κυκλοφορίας για το αίμα από τον όρχι. Με την αλλαγή του αιώνα, ο Narath δημοσίευσε τα αποτελέσματά του, τα οποία ήταν τόσο ικανοποιητικά ώστε κατέληξε στο συμπέρασμα ότι: “Αυτές οι βουβωνικές τομές είναι αναμφίβολα προτιμότερες από την παλιά τομή του οσχέου''.
Η ιδέα της υψηλότερης θέσης απολίνωσης αναπτύχθηκε στη Νότιο Αμερική. Έτσι, το 1918, οι Dr. Oscar Ivanissevich και H. Gregorini, που εργάζονταν στο Μπουένος Άιρες, περιέγραψαν την ανατομία της σπερματικής φλέβας και πρότειναν την υπερ-βουβωνική προσέγγιση για την απολίνωση της έσω σπερματικής φλέβας, μέσω οπισθο-περι- τοναϊκής προσπέλασης. Αυτή η τεχνική στοχεύει στην απολίνωση της σπερματικής φλέβας σε θέση που να αποτελείται από μονήρες στέ- λεχος. Το 1941, ο Bernardi, ένας από τους φοιτητές του Ivanissevich, περιέγραψε την δια-βουβωνική προσπέλαση για την απολίνωση της σπερματικής φλέβας. Το 1949, ο A. Palomo, στην πόλη της Γουατε- μάλα, πρότεινε την οπισθο-περιτοναϊκή απολίνωση σε υψηλή θέση και εκτομή όχι μόνο της σπερματικής φλέβας αλλά και της αρτηρίας. Η σαφής συσχέτιση κιρσοκήλης και υπογονιμότητας παρουσιάσθηκε από τον W.S. Tulloch το 1951, ο οποίος περιέγραψε έναν αζωοσπερμι- κό ασθενή με αμφοτερόπλευρη κιρσοκήλη και επιτυχημένο μετεγχει- ρητικό αποτέλεσμα με 27 εκατομμύρια σπερματοζωάρια και επιτυχή επίτευξη εγκυμοσύνης. Σημαντικός αριθμός ερευνητών παρουσίασαν παρόμοια αποτελέσματα. Το επόμενο βήμα έγινε το 1965, όταν ο MacLeod περιέγραψε τις αλλαγές στην ποιότητα του σπέρματος λόγω της κιρσοκήλης με καταστολή του αριθμού των σπερματοζωαρίων, της κινητικότητας και της ανώμαλης μορφολογίας. Το 1969, οι Dubin και Hotchkiss περιέγραψαν τη συσχέτιση μεταξύ αλλαγών στο σπέρμα και υπογονιμότητας, βασιζόμενοι σε υλικό από ορχικές βιοψίες.
Τα πρόσφατα χρόνια εισήχθησαν μια σειρά από ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές. Ο R. Tauber το 1993, εισήγαγε την ανιούσα σκληρυντική τεχνική ενώ η μικροχειρουργική διατομή της φλέβας και η λαπαροσκοπική εκτομή κιρσοκήλης (“clip-ping'') παρουσιάσθηκαν παράλληλα. Οι επεμβατικοί ακτι- νολόγοι παρουσίασαν ποικίλες διαδερμικές τεχνι- κές (εμβολισμός, απόφραξη με spiral). Παράλληλα, σημαντική πρόοδος έγινε στον διαγνωστικό τομέα με την θερμογραφία οσχέου, την ’έγχρωμη υπερη- χογραφία Doppler και το σπερμοδιάγραμμα.
REFERENCES
37
Π
-
α
ι
λ
α
ρ
α
ό
τ
η
χ
ρ
ή
Σ
σ
ε
ι
ς
