Page 41 - NEWSLETTER_16
P. 41
ΧΈΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΈΧΝΙΚΗ
υποψήφιος θεωρείται ο ασθενής αυτός με μικρό προς μέτριο βαθμό ακράτειας, με επαρκή υπολειπόμενη σφιγκτηριακή λειτουργία και ικανή συσταλτικότητα του εξωστήρα για να ξεπεράσει την αύξηση της ουρηθρικής αντίστασης που προκαλεί η ταινία.
Οι ανδρικές ταινίες ακράτειας διακρίνονται σε ρυθ- μιζόμενες και μη-ρυθμιζόμενες (σταθερές) και το- ποθετούνται μέσω οπισθοηβικής ή διαθυροειδικής προσπέλασης (Εικόνα 1). Σε αντίθεση με τις ρυθμιζό- μενες ταινίες που προκαλούν συμπίεση της ουρήθρας, οι μη-ρυθμιζόμενες (π.χ. AdVancesling) λειτουργούν μέσω μετατόπισης της βολβο-μεμβρανώδης ουρή- θρας και των παρακείμενων υποστηρικτικών ιστών προς τον κυστικό αυχένα, μετατοπίζοντας την εγγύς ουρήθρα από ένα κάθετο σε ένα οριζόντιο πλάνο κάτω από τη μεμβρανώδη ουρήθρα (Εικόνα 2,3). Σημαντι- κοί παράγοντες επιτυχίας του AdVancesling είναι η καλή κινητικότητα της περιοχής του σφιγκτήρα και η επαρκής υπολειπόμενη σφιγκτηριακή λειτουργία. Η ακτινοβολία, η προηγούμενη τοποθέτηση AUS και η ίνωση της ουρήθρας μπορούν να επηρεάσουν δυσμε- νώς το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Παρά τις διαφορές μεταξύ των διαθέσιμων τύπων των ταινιών ακράτει- ας, οι βασικοί στόχοι της λειτουργίας τους είναι: 1. η επαρκής τάση με σκοπό τη συμπίεση ή μετατόπιση της βολβικής ουρήθρας 2. η διατήρηση της τάσης με σκοπό την πρόληψη της ακράτειας και 3. η ισορροπία μεταξύ της τάσης της ταινίας και της συσταλτικότητας του εξωστήρα με σκοπό την αποφυγή της επίσχεσης των ούρων.
Με βάση τα βιβλιογραφικά δεδομένα, φαίνεται πως οι περισσότεροι ασθενείς με PPIπροτιμούν τις λιγότε- ρο επεμβατικές ταινίες ακράτειας από τον AUS, όταν τους δοθεί η συγκεκριμένη δυνατότητα επιλογής. Οι ταινίες προσφέρουν το ελκυστικό πλεονέκτημα ότι δεν απαιτείται περίοδος αναμονής μετεγχειρητικά για την ενεργοποίηση της συσκευής, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να παρατηρούν σημαντική βελτίωση της εγκράτειας αμέσως μετά την αφαίρεση του καθετήρα. Επίσης, δεν υπάρχει ανάγκη χειρισμού μιας μηχανικής συσκευής και επιπλέον, καθώς οι ταινίες δεν περιβάλ- λουν κυκλοτερώς την ουρήθρα, ο κίνδυνος ατροφίας και διάβρωσης είναι ελάχιστος συγκριτικά με τον AUS. Πριν από την απόφαση για χειρουργική αντιμετώπιση της PPI, είναι απαραίτητο να καθοριστεί η υπεύθυνη παθοφυσιολογία που προκαλεί την ακράτεια. Είναι προφανές πως ο κύριος αιτιολογικός παράγοντας της PPI είναι η μετεγχειρητική ενδογενής ανεπάρκεια του σφιγκτήρα. Ωστόσο, συχνά συνυπάρχει και δυσλει- τουργία της ουροδόχου κύστης. Επιπλέον, μπορεί να παρατηρηθεί στένωμα της ουρηθρο-κυστικής ανα- στόμωσης σε ποσοστό 5-20% περίπου των ασθενών.
(Εικόνα 1) Διαθυροειδική προσπέλαση του AdVancesling
Όπως αναφέρθηκε, οι ασθενείς με υποσυσταλτικό εξωστήρα βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο επίσχεσης ούρων σε περίπτωσης τοποθέτησης ταινίας ακράτειας, καθώς η επαρκήςσυσταλτικότητα του εξωστήρα είναι απαραίτητη για να ξεπεραστεί η αύξηση της ουρηθρι- κής αντίστασης που προκαλούν οι ταινίες.Συνεπώς, ο προεγχειρητικός διαγνωστικός έλεγχος περιλαμβάνει συνήθως την πραγματοποίηση ουροδυναμικού (ή βιντεο-ουροδυναμικού) ελέγχου για την αξιολόγηση της λειτουργίας του σφιγκτήρα και της ουροδόχου κύστης, καθώς και την διενέργεια κυστεοσκόπησης για την εκτίμηση της βατότητας της ουρήθρας. Η δοκιμα- σία της πάνας (padtest) χρησιμοποιείται συχνά στην προσπάθεια καθορισμού του βαθμού της ακράτειας. Συνήθως, βάρος πάνας ≤ 250g/ημέρα θεωρείται από αρκετούς ειδικούς το ανώτερο προτιμώμενο όριο για την τοποθέτηση ανδρικής ταινίας ακράτειας. Σε περί- πτωση τοποθέτησης AUS, θα πρέπει προηγουμένως να εκτιμηθεί κατά πόσο ο ασθενής διαθέτει χειρωνακτική επιδεξιότητα και νοητική ικανότητα να χειριστεί τη συσκευή. Το ιστορικό προηγηθείσας ακτινοθεραπείας ή αφαίρεσης AUS αποτελούν αρνητικούς προγνωστικούς παράγοντες για τις ανδρικές ταινίας ακράτειας, καθώς τόσο η ακτινοβολία όσο και η ίνωση δημιουργούν μια φτωχά «διαχειρίσιμη» και σχετικά μη-συμπιέσι- μη ουρήθρα. Σε περίπτωση υποτροπής ή επίμονης ακράτειας μετά την τοποθέτηση ταινίας, οι περαιτέρω επιλογές είναι η τοποθέτηση AUS ή η τοποθέτηση νέας ταινίας. Αν και υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που υποστηρίζουν την επανατοποθέτηση ταινίας σε καλά επιλεγμένους ασθενείς, είναι γενικά αποδεκτό πως ο AUSείναι πιο αποτελεσματικός σε αυτές τις περιπτώ- σεις. Επομένως, αν και ο AUSμπορεί να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία διάσωσης μετά την τοποθέτηση ταινίας με ικανοποιητικά αποτελέσματα, αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει όταν η αλληλουχία των επεμβάσεων αντιστρέφεται.
Οι ανδρικές ταινίες ακράτειας και ο AUSσυγκρίθηκαν σε μια προοπτική, τυχαιοποιημένη μελέτη (MASTER), η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Ευρωπαϊκής Ουρολογικής Εταιρείας (EuropeanUrology) την περυ- σινή χρονιά. Η μελέτη συμπεριέλαβε συνολικά 380
41
Tεύχος 16 | Μάρτιος - Απρίλιος 2022
