Page 40 - NEWSLETTER_16

E.O.E Newsletter | www.huanet.gr
ΧΕΊΡΟΥΡΓΊΚΉ ΑΝΤΊΜΕΤΏΠΊΣΉ ΤΉΣ ΑΚΡΑΤΕΊΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΚΤΟΜΉ: ΤΕΧΝΗΤΟΣ ΣΦΙΓΚΤΗΡΑΣ VS ΑΝΔΡΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΚΡΑΤΕΙΑΣ (MALESLINGS)
Μάριος Ι. Σταυρόπουλος Χειρουργός Ουρολόγος Ακαδημαϊκός Υπότροφος, Γ’ Πανεπιστημιακή Ουρολογική Κλινική Π.Γ.Ν «ΑΤΤΙΚΟΝ»
INFO
Ηακράτεια ούρων μετά από προστατεκτομή (Post-ProstatectomyIncontinence–PPI) μπορεί να επηρεάσει δραματικά την ποιότητα ζωής των
ασθενών και να προκαλέσει σημαντική οικονομική επι- βάρυνση στο σύστημα υγείας. Αν και η PPIεμφανίζεται κυρίως σε ασθενείς μετά από ριζική προστατεκτομή για θεραπεία του καρκίνου του προστάτη, επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της καλοήθους υπερτροφίας του προστάτη μπορούν επίσης να προκαλέσουν ακράτεια ούρων.
Η αυξημένη ευαισθητοποίηση γύρω από τον καρκίνο του προστάτη και ο εκτεταμένος προσυμπτωματικός έλεγχος, παράλληλα με την ευρεία εφαρμογή της ρο- μποτικά υποβοηθούμενης ριζικής προστατεκτομής, έχουν οδηγήσει σε σημαντική αύξηση του αριθμού των ασθενών που υποβάλλονται σε χειρουργική αντιμε- τώπιση του καρκίνου του προστάτη. Παρά τη συνεχή βελτίωση των χειρουργικών τεχνικών, η σημαντική αύξησητων ριζικών προστατεκτομών (υπερδιπλασια- σμός στο Ηνωμένο Βασίλειο τα τελευταία 20 χρόνια) έχει οδηγήσει αναλογικά και σε υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης της PPIακόμα και στη ρομποτική εποχή. Η PPI αποτελεί μια δυναμική κατάσταση που μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά με συντηρητικές μεθόδους τα πρώτα 1-2 έτη μετά την επέμβαση. Ωστόσο, εκτιμάται ότι περίπου 5% των ανδρών μετά από ριζική προστα- τεκτομή και 1-2% μετά από διουρηθρική προστατε- κτομή (TURP, HoLEP) εξακολουθούν να εμφανίζουν επίμονη PPI 12 μήνες μετεγχειρητικά και επιλέγουν να υποβληθούν σε επιπλέον επέμβαση για διόρθωση της ακράτειας. Η επίπτωση της PPI ποικίλει ανάλογα με τον ορισμό της ακράτειας, τη μεθοδολογία αξιολόγησης
και το χρονικό διάστημα μετά την προστατεκτομή. Σε περιπτώσεις με επίμονη PPI, όπου οι συντηρητικές μέθοδοι έχουν αποτύχει, συνήθως απαιτείται χειρουρ- γική αντιμετώπιση, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν ξεκά- θαρες οδηγίες σχετικά με το ακριβές χρονικό διάστημα στο οποίο αυτή η παρέμβαση πρέπει να λάβει χώρα. Οι χειρουργικές επιλογές περιλαμβάνουν κυρίως τον τεχνητό σφιγκτήρα (ArtificialUrinarySphincter–AUS) και τις ανδρικές ταινίες ακράτειας (maleslings). Γενικά, θεωρείται πως οι ταινίες ενδείκνυνται σε ασθενείς με ήπια προς μέτρια PPI και πως οι ασθενείς με σοβαρήPPI θα χρειαστούν πιθανότατα την τοποθέτηση AUS, χωρίς ωστόσο να υπάρχει γενική συμφωνία σχετικά με τον ακριβή ορισμό του βαθμού της PPI.OAUS έχει επιδείξει εξαιρετική συνέπεια, αξιοπιστία και υψηλή θεραπευ- τική αποτελεσματικότητα για σχεδόν 4 δεκαετίες και παραμένει μέχρι και σήμερα το σημείο αναφοράςστην αντιμετώπιση ασθενών με όλους τους βαθμούς PPI. Παρά τα αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα της μεθόδου, ο AUS σχετίζεται με συγκεκριμένες επιπλοκές όπως λοίμωξη, διάβρωση, ατροφία ουρήθρας, μηχανική βλάβη και υψηλά ποσοστά επανεπέμβασης (~25%). Η ανάπτυξη και εξέλιξη των συνθετικών ανδρικών ταινιών ακράτειας προέκυψε κυρίως από την ανάγκη για μια λιγότερο επεμβατική εναλλακτική επιλογή από τον AUS. Οι ταινίες ακράτειας απέκτησαν επίσης, σημαντική δημοφιλία λόγω του χαμηλού κόστους και της αποφυγής της ανάγκης χρήσης μιας μηχανικής συσκευής κατά την ούρηση. Είναι γενικά αποδεκτό, πως η κατάλληλη επιλογή των ασθενών είναι υψίστης σημασίας για τη βελτίωση της θεραπευτικής αποτε- λεσματικότητας των ταινιών ακράτειας. Ο ιδανικός
40
ΧΈΙΡΟΥΑΡΡΓΘΙΚΡΗΟΤΈΧΝΙΚΗ