Page 42 - NEWSLETTER_16
P. 42
E.O.E Newsletter | www.huanet.gr
ΧΈΙΡΟΥΑΡΡΓΘΙΚΡΗΟΤΈΧΝΙΚΗ
(Εικόνα 2,3)
Μηχανισμός μετατόπισης της ουρήθρας με το AdVancesling
ασθενείς με ουροδυναμικά επιβεβαιωμένη ακράτεια από προσπάθεια μετά προστατεκτομή, παρά την αρχική συντηρητική αντιμετώπιση για πάνω από 12 μήνες. Η ανάγκη για τη μελέτη αυτή προέκυψε από την έλλειψη επιστημονικών δεδομένων υψηλής ποιότητας σχετικά με τις χειρουργικές μεθόδους για την PPI. Η μελέτη MASTERαποτελεί μια από τις ελάχιστες προοπτικές τυχαιοποιημένες χειρουργι- κές μελέτες για την PPIκαι την πρώτη του είδους μεταξύ των ταινιών και του AUS. Το γεγονός ότι τα δεδομένα σχετικά με τις ρυθμιζόμενες ταινίες είναι περιορισμένα, ότι ο τύπος αυτός ταινιών φαίνεται να σχετίζεται με περισσότερες επιπλοκές και αυξημένα ποσοστά επανεπέμβασης, καθώς και ότι η τεχνολογία των συμπιεστικών (ρυθμιζόμενων) ταινιών αλλάζει και η χειρουργική τεχνική δεν έχει επαρκώς τυπο- ποιηθεί, οδήγησε τους ερευνητές της MASTERνα χρησιμοποιήσουν τις σταθερές (μη-ρυθμιζόμενες) ταινίες διαθυροειδικής προσπέλασης (AdVancesling). Με τον τρόπο αυτό αποφεύχθηκαν συζητήσεις σχε- τικά με την πιθανή ετερογένεια και την απευθείας συγκρισιμότητα των αποτελεσμάτων.
Με την χρήση ενός αυστηρού ορισμού της επιτυ- χίας ως έλλειψη «οποιασδήποτε απώλειας ούρων», οι ταινίες ακράτειας εμφάνισαν επιτυχία σε ποσο- στό 13% και ο AUSσε 16% των ασθενών. Χρησιμο- ποιώντας ένα λιγότερο αυστηρό ορισμό, «απώλεια ούρων μια φορά την εβδομάδα ή λιγότερο», 34% των ασθενών μετά την τοποθέτηση ταινίας και 35% των ασθενών με AUSεμφάνισαν εγκράτεια 12 μήνες μετεγχειρητικά, επιβεβαιώνοντας μη-κατωτερότητα (non-inferiority) των ταινιών συγκριτικά με τον AUS. Παρά τα πολύ υψηλά ποσοστά ακράτειας μετεγχει- ρητικά, που οφείλονται στον πολύ αυστηρό ορισμό
που χρησιμοποιήθηκε, ο υποκειμενικός βαθμός της ακράτειας μειώθηκε σημαντικά και στις 2 ομάδες. Ενώ το πρωτεύον καταληκτικό σημείο της μελέτης δείχνει ότι η ανδρικές ταινίες ακράτειας δεν είναι κατώτερες του AUS, διαφορές διαπιστώθηκαν στα δευτερεύοντα αποτελέσματα (ικανοποίηση ασθενών, ανεπιθύμητες ενέργειες/επιπλοκές, επανεπέμβαση), οι οποίες έδει- ξαν μεγαλύτερη βελτίωση στην ομάδα του AUS. Οι ταινίες φαίνεται να είχαν χειρότερα αποτελέσματα σε ασθενείς με αρχικά χειρότερη ακράτεια (βάρος πάνας >250g/ημέρα), χωρίς ωστόσο η διαφορά να είναι στατιστικά σημαντική. Βασικά πλεονεκτήματα της μελέτης αποτελούν πως και οι 2 τεχνικές πραγμα- τοποιήθηκαν σε ασθενείς με όλους τους βαθμούς PPI και πως οι ασθενείς με προηγηθείσα ακτινοθεραπεία (συνολικά 20%) συμπεριλήφθηκαν και στις 2 ομάδες. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της MASTERυ- ποδηλώνουν ότι οι ασθενείς θα πρέπει να ενημε- ρώνονται πως τόσο ο AUSόσο και οι ταινίες είναι αποτελεσματικές μέθοδοι στη σημαντική μείωση της PPI. Στην πλειοψηφία των ασθενών και οι 2 τεχνικές βελτιώνουν την ποιότητα ζωής και τα ποσοστά ικανο- ποίησης είναι υψηλά. Όμως, η «απόλυτη θεραπεία», που είναι η εξάλειψη οποιασδήποτε απώλειας ούρων κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες δεν θα πρέπει να αναμένεται από τους ασθενείς. Επομένως, μέσω μιας ανοικτής και ειλικρινής συζήτησης με τους ασθε- νείς, θα πρέπει να καλλιεργούνται μετριοπαθείς και ρεαλιστικές προσδοκίες με σκοπό την αύξηση της αποδοχής του μετεγχειρητικού αποτελέσματος και του βαθμού ικανοποίησης.
REFERENCES
42
Π
α
ι
-
λ
α
ρ
α
ό
τ
η
χ
ρ
ή
Σ
σ
ε
ι
ς
