Page 48 - NEWSLETTER_24
P. 48
E.O.E Newsletter | www.huanet.gr
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ: ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ
Παρόλη την ανάπτυξη των ελάχιστα επεμβα- τικών μεθόδων για τη χειρουργική αντιμε- τώπιση του καρκίνου του προστάτη, ολοένα και περισσότεροι ασθενείς επιλέγουν άλλες
μορφές θεραπείας με την ελπίδα να μη θυσιάσουν τη στυτική τους λειτουργία. Έτσι εκτός από την ακτινο- θεραπεία, τοπικές θεραπείες όπως η κρυοθεραπεία, η βραχυθεραπεία, το nanoknife και η εστιακή θεραπεία με υπερήχους υψηλής συχνότητας (HIFU) απευθύνο- νται σε ολοένα και μεγαλύτερο κοινό με πρόσφατες μελέτες να αναφέρουν πως αφορούν έως και το 30% των ασθενών. Η σύσταση της Ευρωπαϊκής Ουρολογι- κής Εταιρείας (EAU) είναι σαφής, προτείνοντας να μην επιλέγονται για ασθενείς εκτός από τα πλαίσια κλινι- κών μελετών, με εξαίρεση τη βραχυθεραπεία για την οποία υπάρχουν σαφείς ενδείξεις και μακροχρόνια αποτελέσματα κλινικών μελετών. Περίπου 60% των ασθενών που θα υποβληθούν σε αυτές τις θεραπείες θα παρουσιάσουν εντός 5-10 ετών υποτροπή, ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια σχεδόν το 90% αυτών αντιμετωπίζονταν μόνο με ορμονοθεραπεία. Ποια είναι όμως η κατάλληλη θεραπεία διάσωσης? Και πάλι η EAU συνιστά πως θα πρέπει να γίνεται ατο- μική αξιολόγηση βάσει του περιστατικού καθώς τα δεδομένα είναι ετερογενή. Ωστόσο, πρόσφατες μελέ- τες υποδεικνύουν πως τα ογκολογικά αποτελέσματα είναι παρόμοια στην 5ετία, με το ποσοστό ασθενών που δεν εμφανίζει υποτροπή να ανέρχεται στο 55% για τη ριζική προστατεκτομή διάσωσης και 60% για ασθενείς που υποβλήθηκαν σε στερεοτακτική ακτινο- θεραπεία ή βραχυθεραπεία διάσωσης, όταν η αρχική θεραπεία αφορούσε ακτινοβολία στην πύελο (1). Η ίδια μελέτη ωστόσο ανέδειξε αυξημένα ποσοστά σο- βαρών ανεπιθύμητων ενεργειών από το ουροποιητικό (ακράτεια), που αφορούσαν το 20% στη χειρουργική αντιμετώπιση και 4-8% στην ακτινοθεραπεία/βραχυ- θεραπεία (1). Η παρούσα μελέτη όμως συμπεριέλαβε μελέτες όπου η ριζική προστατεκτομή διάσωσης έγινε
REFERENCES
τόσο με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους αλλά και με ανοιχτή τεχνική. Ωστόσο νεότερα δεδομένα όσον αφορά τις νεότερες τεχνικές ριζικής προστατεκτομής διάσωσης αναφέρουν παρόμοια λειτουργικά αποτε- λέσματα μεταξύ της προστατεκτομής διάσωσης και της πρωταρχικής θεραπείας με ριζική προστατεκτομή, με τα αναφερόμενα ποσοστά εγκράτειας στην 2ετία να πλησιάζουν το 80% για την πλήρη εγκράτεια (2). Σημαντικό είναι ωστόσο να αναφερθεί πως οι επεμ- βάσεις πραγματοποιήθηκαν από χειρουργούς με πολύ μεγάλη εμπειρία. Ενδεικτικό είναι πως ακόμα και σε χειρουργούς με μεγάλη εμπειρία, τα κλινικά αποτελέσματα άρχισαν να βελτιώνονται μετά από την πραγματοποίηση 120 περιστατικών (3). Ειδικά για τη ριζική προστατεκτομή διάσωσης πρέπει αν αναλύεται στον ασθενή πως τα ποσοστά επιπλοκών είναι μεγα- λύτερα, με τις περισσότερες μελέτες να αναφέρουν διαφυγή ούρων στο 10-30%, σοβαρή ακράτεια στο 25-30% και στένωση αυχένα έως 15%. Ένα ακόμα σημαντικό κριτήριο είναι η επιλογή του ασθενούς που θα υποβληθεί σε θεραπεία διάσωσης. Η απάντηση αυτή απαντάται μερικώς από τα κριτήρια που έθεσε η EAU , προτείνοντας την προστατεκτομή διάσωσης σε ασθενείς με λίγες συννοσηρότητες, προσδόκιμο επιβίωσης τουλάχιστον 10 έτη, αρχικό PSA<10 ng/ml και ISUP ≤2-3, απουσία μεταστατικής ή λεμφαδενικής νόσου και αρχικό στάδιο νόσου Τ1-2. Συμπερασματι- κά, σε ασθενείς που υποτροπιάζουν μετά από μορφές τοπικής θεραπείες, θα πρέπει να πραγματοποιείται επανασταδιοποίηση και νέα βιοψία ιδανικά και βάσει του προφίλ του ασθενούς να συζητούνται οι θερα- πείες διάσωσης και όχι να αντιμετωπίζονται όλοι οι ασθενείς παρηγορικά. Σημαντικό επίσης είναι εάν αποφασιστεί να ακολουθηθεί χειρουργική αντιμε- τώπιση να πραγματοποιείται από Ουρολόγους με σχετική εμπειρία σε τέτοιες επεμβάσεις.
Τζελβές Λάζαρος
48
ΑΡΘΡΟ
Π
α
ι
-
λ
α
ρ
α
ό
τ
η
χ
ρ
ή
Σ
σ
ε
ι
ς
