Page 77 - NEWSLETTER_25

Tεύχος 25 | Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2023
ΑΡΘΡΟ
ση που προτείνεται είναι το υπερηχογράφημα Doppler , το οποίο μπορεί να δώσει πληροφορίες τόσο για την ανατομία της περιοχής, όσο και για παραμέτρους όπως το Peak Systolic Velocity (PSV) μεταξύ του τμήματος της νεφρικής φλέβας στην πύλη του νεφρού και του τμήματος στην περιοχή όπου υπάρχει η συμπίεση (στο NCS αναμένεται χαμηλότερο PSV στην πύλη σε σχέση με την περιοχή συμπίεσης) (5)(Εικόνα 1). Άλλες απεικονιστικές εξετάσεις που μπορούν να χρησιμοποι- ηθούν είναι η αξονική τομογραφία (CT) ή η μαγνητική τομογραφία (MRI), οι οποίες απεικονίζουν την ανατομία της περιοχής και μπορούν να αναδείξουν την στένωση της αριστερής νεφρικής φλέβας, με ενδείξεις όπως LRV diameter ratio (hilar to aorto-mesenteric ratio) και το “beak sign” στην CT (LRV:Left Renal Vein) (2) (Εικόνα 2, Εικόνα 3). Οι πιο επεμβατικές απεικονιστικές εξετάσεις του ενδοαγγειακού υπερήχου και της φλεβογραφίας μπορούν επίσης να επιβεβαιώσουν την διάγνωση, με την φλεβογραφία να συνιστά το gold standard (1). Παρ ’όλα αυτά, λόγω της επεμβατικής φύσης της εξέτασης, δεν αποτελεί απαραίτητη εξέταση για την διάγνωση του συνδρόμου σε όλα τα περιστατικά ασθενών (2). Η αντιμετώπιση του συνδρόμου του καρυοθραύστη περιλαμβάνει την συντηρητική αντιμετώπιση και την χειρουργική αντιμετώπιση, χωρίς να υπάρχουν όμως σαφείς κατευθυντήριες οδηγίες λόγω έλλειψης δεδομέ- νων. Η συντηρητική αντιμετώπιση συστήνεται σε ασθε- νείς με ήπια συμπτώματα, όπως ήπια αιματουρία και σε άτομα ηλικίας 18 ετών και κάτω, καθώς αναμένεται ύφεση των συμπτωμάτων με την αύξηση της ηλικίας, λόγω της αύξησης του λιπώδους ιστού ενδοκοιλιακά και την ανάπτυξη παράπλευρης κυκλοφορίας (1). Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει αύξηση του σω-
ματικού βάρους με σκοπό την αύξηση του λιπώδους ιστού ενδοκοιλιακά, κάλτσες διαβαθμισμένης συμπί- εσης, καθώς και ορισμένες φαρμακευτικές θεραπείες, όπως αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου, κυρί- ως την αλακεπρίλη, για την μείωση της ορθοστατικής πρωτεϊνουρίας και την χαμηλής δόσης ασπιρίνη για την βελτίωση της νεφρικής αιμάτωσης (2). Η χειρουρ- γική αντιμετώπιση επιλέγεται επί παρουσίας σοβαρών συμπτωμάτων, όπως έντονη και επαναλαμβανόμενη αιματουρία, αναιμία (λόγω της αιματουρίας), έντονο άλγος στην νεφρική ή στην κοιλιακή χώρα, διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας ή επί αποτυχίας της συντη- ρητικής θεραπείας. Περιλαμβάνει την ανοιχτή τεχνική, και κυρίως το ανοιχτό χειρουργείο της μετάθεσης της αριστερής νεφρικής φλέβας και την αυτομεταμόσχευση του νεφρού, αλλά πλέον περιλαμβάνει και ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές, όπως η λαπαροσκοπική προσέγ- γιση ή η τοποθέτηση ενδοαγγειακού stent, οι οποίες παρουσιάζουν χαμηλότερη μετεγχειρητική νοσηρότητα για τον ασθενή (2). Η πορεία του συνδρόμου μπορεί να παρουσιάσει αυτόματη ύφεση , κυρίως στον παι- διατρικό πληθυσμό, αλλά αν δεν δοθεί η κατάλληλη θεραπεία μπορεί να οδηγήσει έως και σε θρόμβωση της αριστερής νεφρικής φλέβας και σε επακόλουθη νεφρική βλάβη, όπως επίσης και στην εμφάνιση αναιμίας με ανάγκη μεταγγίσεων (1). Παρόλο τη σπανιότητά του , το σύνδρομο του καρυοθραύστη πρέπει να διαγιγνώ- σκεται και να θεραπεύεται καταλλήλως, με στόχο όχι μόνο την αποτροπή της νεφρικής βλάβης, αλλά και την ανακούφιση των συμπτωμάτων που υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Νικιτάκης Φίλιππος
77