Page 30 - flip book
P. 30
E.O.E Newsletter | www.huanet.gr ΓΝΩΡΊΜΊΆ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΕΘΥΝΤΊΚΗ
ΚΥΣΤΕΟΠΛΆΣΤΊΚΗ
Ή ΤΕΧΝΊΚΉ
οστράκου (Clam). Ακολουθεί η επιλογή κατάλληλου τμήματος του τελικού ειλεού 20-25 εκατοστά, η απομόνωσή του και η ολοκλήρωση της συνέχειας του εντέρου (Εικόνα 1). Η απομονωμένη έλικα, αφού ξεπλυθεί, αποσωληνοποιείται με τομή στο αντιμεσεντερικό άκρο και επανασυρράφεται σε σχήμα U με ορομυική ραφή. Στη συνέχεια αναστομώνεται στην ανοικτή κύστη ξεκινώντας από το οπίσθιο τοίχωμα με συνεχή ραφή ορομυικού από την πλευρά του εντέρου και ολο-τοιχωματική από την πλευρά της κύ- στης. Ο ασθενής εξέρχεται μετά από 7-10 ημέρες με υπερηβικό και ουρηθρικό καθετήρα σε ελεύθερη ροή και οδηγίες για τακτικές πλύσεις κύστεως με διάλυμα φυσιολογικού ορού. Ξεκινά να αυτοκαθετη- ριάζεται την 2η εβδομάδα, όταν δηλαδή αφαιρεθεί ο ουρηθρικός καθετήρας. Την 3η με 4η εβδομάδα και όταν έχει διασφαλιστεί η ομαλή κένωση της κύστης, αφαιρείται και ο υπερηβικός καθετήρας. Αρχι- κά συστήνεται τακτική κένωση της κύστης (κάθε 3-4 ώρες), καθώς η νεοκύστη χρειάζεται 6 με 12 μήνες να εκπτυχθεί πλήρως.
Σε ασθενείς με καλή βατότητα ουρήθρας που μπορούν να αυτοκαθετηριαστούν, η μεγεθυντική κυστε- οπλαστική είναι η μοναδική επέμβαση που χρειάζονται. Σε αρκετές περιπτώσεις όμως ασθενών, χρει- άζεται ταυτόχρονη διόρθωση της ακράτειας, διόρθωση της παλινδρόμησης ή και η δημιουργία αυλού κένωσης αν η ουρήθρα δεν είναι προσβάσιμη.
Οι ασθενείς που πάσχουν από ανεπάρκεια σφιγκτηριακού μηχανισμού, είναι υποψήφιοι για ταυτό- χρονη τοποθέτηση ταινίας ελεύθερης τάσης είτε πιο συχνά τοποθέτηση τεχνητού σφιγκτήρα. Στους νευρολογικούς ασθενείς είθισται η τοποθέτηση του cuff (μαξιλαράκι συμπίεσης) στον κυστικό αυχένα αμέσως μετά την κινητοποίηση της κύστης και πριν τη διάνοιξή της. Έχει βρεθεί πως η εμφύτευση μόνο του cuff προσφέρει εγκράτεια σχεδόν στο 30% των ασθενών και για αυτό η συνδεσμολογία (μπα- λόνι και αντλία) ολοκληρώνεται 6-8 εβδομάδες αργότερα [13] (Εικόνα 2).
Στους ασθενείς που δεν μπορούν να αυτό-καθετηριαστούν, λόγω φυσικής αδυναμίας ή λόγω κάκωσης της ουρήθρας συστήνεται η δημιουργία αυλού Mitrofanoff ή τύπου Mitrofanoff. Tο περιφερικό στόμιο του αυλού τοποθετείτε στον ομφαλο ή σε σημείο της κάτω κοιλιακής χωράς που είναι προσπελάσιμο από τον ασθενή για αυτοκαθετηριασμό ενώ το κεντρικό άκρο αναστομώνεται αντιπαλινδρομικά στο ιθαγενές τμήμα της κύστης. Η κλασσική Mitrofanoff, με τη χρήση της σκωληκοειδούς, δεν γίνεται συχνά λόγω της διαθεσιμότητας αλλα και λόγω του κοιλιακού πάχους που απαιτεί αυλό μεγαλύτερου μήκος. Ο αυλός Yang-Monti και η τεχνική Casale, δηλαδή η αποσωληνοποιημένη μονή ή διπλή έλικα 3 εκατο- στών που επασυρράφεται επιμηκώς, προσφέρουν ικανοποιητικού μήκους αυλό και χρησιμοποιείται σχεδόν πάντα σε ενήλικες ασθενείς, αν και αυξάνουν τη βαρύτητα της επέμβασης και συνοδεύονται από αυξημένο κίνδυνο επανεπέμβασης (Εικόνα 3).
ΕΠΊΠΛΟΚΕΣ
Οι επιπλοκές διακρίνονται σε πρώιμες και απώτερες. Οι πρώιμες επιπλοκές περιλαμβάνουν την εντερι- κή απόφραξη, την διάσπαση του χειρουργικού τραύματος, την χημική περιτονίτιδα από διαφυγή ού- ρων, την αιμορραγία και τη λοίμωξη. Η διεγχειρητική ή άμεσα μετεγχειρητική θνητότητα είναι 0-2.7%, σαφώς μικρότερη σε σύγκριση με τη ριζική κυστεκτομή που περιγράφεται 0.8-8% [3].
Η ασυμπτωματική βακτηριουρία είναι συχνό εύρημα στους ασθενείς μετά την κυστεοπλαστική. Όμως μόνο οι μισοί θα έχουν συμπτώματα και από αυτούς αρκετά λιγότεροι θα χρειαστούν νοσηλεία λόγω επιπλεγμένης λοίμωξης. Η παρουσία βακτηρίων που παράγουν ουρεάση, σχετίζεται με την δημιουργία
30
ΧΈΙΡΟΥΑΡΡΓΘΙΚΡΗΟΤΈΧΝΙΚΗ
