Page 56 - NEWSLETTER_23
P. 56
56
E.O.E Newsletter | www.huanet.gr
Περαιτέρω ακτινολογικές μελέτες μπορεί να υπο- δειχθούν σε επιλεγμένους ασθενείς. Η μαγνητική τομογραφία (MRI) αναδεικνύεται ως πιθανώς ανώ- τερη από την κυστεογραφία στην ταυτοποίηση των εκκολπωμάτων της ουρήθρας. Επιπλέον, η μαγνητική τομογραφία μπορεί να είναι χρήσιμη στην ταυτο- ποίηση της υπερτονίας του πυελικού εδάφους (που εκδηλώνεται ως βραχύς ανελκτήρας του ορθού, αυξημένες διαστάσεις της οπίσθιας ηβο-ορθικής γωνίας και μειωμένες ηβο-ορθικές αποστάσεις), η οποία μπορεί να υποδηλώνει επώδυνο σύνδρομο της ουροδόχου κύστης ή διάμεση κυστίτιδα.
Διαγνωστικό work-up
Στην υποψία εκκολπώματος της ουρήθρας, μπορεί να πραγματοποιηθεί κυστεογραφία με καθετήρα διπλού μπαλονιού για την απόφραξη τόσο του στομίου του εκκολπώματος της ουρήθρας όσο και του αυχένα της ουροδόχου κύστης. Η ουρο- δυναμική, με κυστεομανομετρία και ηλεκτρομυ- ελογραφία του γραμμωτου σφιγκτήρα, της ροής ούρων και του προσδιορισμού του υπολείμματος πρέπει να πραγματοποιείται για την εξάλειψη της πιθανότητας νευρογενούς ή υπερδραστήριας ου- ροδόχου κύστης, δυσσυνέργειας εξωστήρα έξω σφιγκτήρα ή υπερδραστηριότητα των μυών του πυελικού εδάφους.
Για την υποψία επώδυνου συνδρόμου ουροδόχου κύστης (διάμεση κυστίτιδα), η κυστεουρηθροσκό- πηση με υδροδιάταση της ουροδόχου κύστης υπό γενική αναισθησία είναι διαγνωστική, αποκαλύπτο- ντας έλκη ή σπειράματα και μειωμένη χωρητικότητα της ουροδόχου κύστης σε ασθενείς με διάμεση κυστίτιδα. Επίσης μπορεί να είναι θεραπευτική σε ορισμένους ασθενείς με διάμεση κυστίτιδα.
Στην υποψία παθολογίας της ουροδόχου κύστης, η κυστεοσκόπηση υπό αναισθησία επιτρέπει επίσης την αξιολόγηση των μαζών της ουροδόχου κύστης, των λίθων ή της χρόνιας φλεγμονής.
Η βιοψία της ουροδόχου κύστης χρησιμοποιείται για να αποκλειστεί το καρκίνωμα in situ. Η ηωσι- νοφιλία και τα μαστοκύτταρα σε δείγματα βιοψίας ουροδόχου κύστης υποστηρίζουν τη διάγνωση της διάμεσης κυστίτιδας.
Συντηρητική θεραπεία
Ο στόχος της θεραπείας στο ουρηθρικό σύνδρομο είναι η ανακούφιση της δυσουρίας και της συχνου- ρίας. Αυτό συχνά περιλαμβάνει μια ολική προσέγ- γιση που χρησιμοποιεί συμπεριφορική θεραπεία, δίαιτα και συντηρητική θεραπεία. Ο ουρολόγος πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη αυτών των ασθενών και πρέπει να παρέχει σιγουριά και ενθάρ- ρυνση καθ 'όλη τη διάρκεια της θεραπείας.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
1. Ορμονική υποκατάσταση
2. Τοπικά Αναισθητικά
3. Αντισπασμωδικά
4. Τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά (TCAs) 5. Μυοχαλαρωτικά
6. Άλφα αποκλειστές
7. Παράγοντες προστασίας του βλεννογόνου
(όπως elmiron απο το στόμα ) 8. Τοπικά κορτικοστεροειδή
9. Αντιβιοτικά
Η συμπεριφορική θεραπεία, συμπεριλαμβανομέ- νης της βιοανάδρασης, του διαλογισμού και της ύπνωσης έχει χρησιμοποιηθεί με κάποια επιτυχία. Η βιοανάδραση είναι πολλά υποσχόμενη σε άτομα των οποίων τα συμπτώματα οφείλονται σε αποτυχία χαλάρωσης του πυελικού εδάφους κατά την ούρη- ση. Οι προσπάθειες χαλάρωσης ενώ υποβάλλονται σε ηλεκτρομυελογραφική παρακολούθηση μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή να επανεκπαιδεύσει τους μυς του για να τους επιτρέψει να ουρήσει κανονικά.
Η διαιτητική θεραπεία προσανατολίζεται κυρί- ως στην αύξηση του pH των ούρων. Η αυξημένη πρόσληψη υγρών έχει προταθεί για τη μείωση της συγκέντρωσης καλίου στα ούρα.
Μια εθνική έρευνα στη Σουηδία εντόπισε 19 μεθό- δους που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του επώδυνου ουρηθρικού συνδρόμου, με τα τοπικά κορτικοστεροειδή και τα τοπικά οιστρογόνα να είναι οι πιο κοινές. Επιπλέον, περισσότερες από τις μισές κλινικές χρησιμοποίησαν αντιβιοτικά. Η έρευνα περιελάμβανε δημόσιες κλινικές γυναικο-
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΥΡΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ, ΝΈΥΡΟΟΥΡΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΟΥΡΟΛΟΓΙΑΣ (Ο.ΝΟ.Γ.Ο.)
